رسول خدا (ص) هرگاه چیزی را فراموش می کرد پیشانی خود را در میان کف دستش می گذاشت و می گفت:

الّلهُمَّ لَکَ الحَمدُ،یا مُذَکِّرَ الشَّیءِ و فاعِلَهُ،ذَکِّرنی ما نَسیتُ

بارالها،سپاس و ستایش ویژه توست،

ای به یاد آورنده هر چیز و انجام دهنده آن،

آنچه را فراموشم شده به یادم آر.