یک نفر دنبال خدا می گشت، شنیده بود که خدا آن بالاست و عمری دیده بود که دست ها رو به آسمان قد می کشد. پس هر شب پله های آسمان را بالا می رفت، ابر ها را کنار می زد، چادر شب آسمان را می تکاند، ماه را بو می کرد ستاره ها را زیر و رو .
او می گفت: " خدا حتما" یک جایی همین جا هاست." و دنبال تخت بزرگی می گشت به نام عرش; که کسی برآن تکیه زده باشد. او همه آسمان را گشت اما نه تختی بود ونه کسی. نه ردپایی روی ماه بود نه نشانه ای لای ستاره ها .
از آسمان دست کشید، از جست وجوی آن آبی بزرگ هم.
آن وقت نگاهش به زمین زیر پایش افتاد.زمین پهناور بود و عمیق . پس جا داشت که خدا را در خود پنهان کند.
زمین را کند، ذره ذره و لایه لایه و هر روز فروتر رفت، فروتر .
خاک سرد بود و تاریک و نهایت آن جز یک سیاهی بزرگ چیز دیگری نبود .
نه پایین ونه بالا ، نه زمین و نه آسمان.خدا را پیدا نکرد. اما هنوز کوه ها مانده بود. دریا ها دشت ها هم. پس گشت و گشت و گشت . پشت کوه ها قعر دریا را، وجب به وجب دشت را زیر تک تک همه ریگ ها را . لای همه قلوه سنگ ها و قطره قطره آب ها را. اما خبری نبود، از خدا خبری نبود.
ناامید شد از هر چه گشتن بود و هر چه جست وجو .
آن وقت نسیمی وزیدن گرفت. شاید نسیم فرشته بود که می گفت خسته نباش که خستگی مرگ است . هنوز مانده است وسیع ترین وزیبا ترین وعجیب ترین سرزمین هنوز مانده است .
سرزمین گمشده ای که نشانی اش روی هیچ نقشه ای نیست.
نسیم دور او گشت و گفت :
این جا مانده است این جا که نامش تویی.
و تازه او خودش را دید، سرزمین گمشده را دید .
نسیم دریچه کوچکی را گشود راه ورود تنها همین بود و او پا بر دلش گذاشت و وارد شد .
خدا آن جا بود بر عرش تکیه زده بود و تازه دانست عرشی که در پی اش بود همین جاست.
سال ها بعد وقتی که او به چشمهای خود برگشت،
خدا همه جا بود هم در آسمان وهم در زمین.
هم زیر ریگ های دشت هم پشت قلوه سنگ های کوه هم لای ستاره ها هم روی ماه.
عرفان نظر آ هاری
پس عیدتون مبارک
******************
خدا همه جا هست هم در آسمان وهم در زمین، هم در مدرسه، هم کنار سفره ما
خدا کنار سفره منتظره تا تو روزه ی روز غدیرت رو با لقمه ای که با یادش در دهانت می گذاری افطار کنی.
پیشاپیش روزه ی روز غدیرت قبول
علی علی
در جواب علی علی باید بگی ،یا علی
یاد گرفتی
